Hoe consumeer jij je informatie?

Er zijn wel honderden manieren om naar informatie te kijken, en de manier waarop mensen hun informatie op willen nemen, is er een van. Het heet interne versus externe controle over het absorberen van berichten.

Bijna heel onze menselijke geschiedenis lang hebben mensen zelf invloed gehad op hoe snel of langzaam ze informatie opnamen. Want de enige manier van communicatie was persoonlijke communicatie = met elkaar spreken. Mensen hadden gesprekken, en vertelden elkaar verhalen en zongen liederen. Als je iets niet begreep kon je vragen of het bericht herhaald kon worden, of iemand harder of langzamer kon spreken. In deze gevallen heb je interne controle over de opname van informatie. Verhalen en liederen werden ook keer op keer herhaald. Letterlijk honderdduizenden jaren lang was dit de manier waarop mensen communiceerde. Ongeveer 5.000 jaar geleden werd het schrift uitgevonden. Ook bij geschreven tekst kun je zelf bepalen hoe snel of langzaam je leest. Hetzelfde geldt voor tekeningen en symbolen.

Het kan ook anders: Externe controle

In de jaren 20 van de vorige eeuw was het het toppunt van technologische innovatie: de Radio! Ook mensen die niet konden lezen of geen toegang hadden tot kranten en boeken, konden nu op een snelle en prettige manier informatie en entertainment tot zich nemen. Je kon ‘s avonds na een dag hard werken in je lekkere stoel gaan zitten en luisteren naar nieuws, verhalen, en muziek. Met de uitvinding en verspreiding van de televisie werd het alleen maar leuker! Externe controle betekent dat iemand anders bepaalt hoe snel of langzaam je informatie op moet nemen. Deze nieuwe vormen van informatieverspreiding (door radio en tv) waren extern gecontroleerd. Als je niet goed oplette tijdens het nieuwsbericht had je het gemist en was er geen manier om de informatie alsnog te krijgen.

Snel terug naar interne controle

Zo gauw de technologie het toeliet, zijn er weer technieken uitgevonden om de snelheid van informatie tot je te nemen weer te kunnen beïnvloeden. Het begon met een pauze- en terugspeelknop op de bandrecorder en cassetterecorder. Daarna kwam de mogelijkheid om radio- en televisieprogramma’s te pauzeren. Nu zijn we aanbeland bij het on-demand streamen van muziek, podcasts, series en televisieprogramma’s.

Externe controle verandert ook

De filmkijkervaring is ook anders geworden. Vroeger waren films langzaam en hadden veel langzame continue shots. Filmmakers moesten er rekening mee houden dat films alleen bekeken werden in de bioscoop op het grote doek dus ze moesten hun films afstemmen op de langzaamste gemiddelde kijker. Nu zijn films veel sneller en zitten ook vol met kleine details die mensen alleen kunnen oppikken als ze een film meerdere malen bekijken, stilzetten, en/of langzaam afspelen. Nu zijn er mensen die als hobby films ontleden, bijna op een frame by frame basis, om alle details op te kunnen pikken.

Zit er een cultureel aspect aan de voorkeur voor zelf bepalen of je mee laten voeren?

Gezien de manier waarop vooruitgang in technologische mogelijkheden toegepast is om de controle over het absorberen van informatie terug te krijgen lijkt het erop dat interne controle voor mensen de voorkeur heeft. Maar kijkend naar cultuurverschillen, zou het voor de hand liggen dat zingevingsgerichte culturen, die in het model van Hofstede collectivistische culturen heten, meer openstaan voor externe controle van informatie omdat het de gelegenheid biedt om als collectief, als groep, een ervaring te ondergaan.

Zou de populariteit van karaoke misschien een voorbeeld zijn van collectivistisch gedrag in externe controle? Karaoke is een vorm van samenzijn waarin het individu weinig invloed heeft op het proces en de inhoud van de ervaring, en karaoke is veel meer populair in zingevingsgerichte culturen dan in relatie en taakgerichte culturen. Karaoke zingen wijkt af van andere zangvormen in dat je weinig controle hebt over het proces: de muziek en de woorden moeten zo precies mogelijk gevolgd worden. Het is een heel gestructureerde activiteit waar mensen weinig eigen invloed op uitoefenen. Je doet gewoon mee aan een vooraf vastgelegd proces.

Dat geeft toch stof tot nadenken