Hoe voelt gezichtsverlies?
Te laat komen voor een tentamen: Stories over hoe het cultuurverschil gezichtsverlies eruitziet in verschillende culturen
Aan de hand van de drie culturele perspectieven leg ik uit hoe een persoon met dat cultuurtype gezichtsverlies ervaart.
Perspectief van Sarah
Sarah, een jonge vrouw uit België, baalde enorm toen ze te laat kwam voor een belangrijk tentamen op de universiteit. Voor Sarah, opgegroeid in een cultuur die de nadruk legt op individuele verantwoordelijkheid en prestatie, was het vanzelfsprekend dat ze zelf verantwoordelijk was voor haar acties. “Ik kan niet geloven dat ik dit heb laten gebeuren,” mompelde Sarah teleurgesteld tegen zichzelf. “Ik had beter moeten plannen en eerder moeten vertrekken.”
Perspectief van Idris
Idris voelde zich diep beschaamd toen hij te laat op het tentamen aankwam. Met een bonzend hart en zweet op zijn voorhoofd probeerde Hassan zijn excuses aan te bieden aan de docent en zijn medestudenten. “Het spijt me verschrikkelijk, ik had problemen met het openbaar vervoer,” stamelde Idris terwijl hij zijn gezicht rood voelde kleuren van schaamte. Hij voelde de blikken van afkeuring van zijn klasgenoten branden, en hij wist dat ze hem ongeorganiseerd en lui vonden. Idris probeerde krampachtig om zijn gezicht te redden door smoesjes te verzinnen en zijn vertraging goed te praten. Hij vertelde verhalen over verkeersopstoppingen en falende wekkers, in een poging om zijn fouten te verdoezelen en de schande te verminderen. Voor Idris was het verdedigen van zijn eer en reputatie van het grootste belang.
Perspectief van Ling
Ling voelde zich verschrikkelijk toen zij te laat op het tentamen aankwam. De tramlijn was geblokkeerd en de tram stond een uur stil. Ze had er echt niets aan kunnen doen. Ling voelde zich overweldigd door gevoelens van schuld en verantwoordelijkheid voor haar daden. Zij voelde dat haar acties niet alleen haar eigen reputatie, maar ook de reputatie en integriteit van haar familie en de instelling waar zij studeerde, in diskrediet brachten. Met gebogen hoofd bood Ling haar excuses meermalen aan aan de docent en haar medestudenten. Voor Ling was het zich als een goede, verantwoordelijke dochter gedragen en het tonen van respect voor haar universiteit van het grootste belang.
Bovenstaande anekdotes illustreren hoe verschillende taakgerichte (Sarah), relatiegerichte (Idris) en zingevingsgerichte culturen (Ling) gezichtsverlies ervaren.